Ο ροζ φιόγκος

15/04/2012 (106)

Σε ποιο σημείο βρίσκεται η αγάπη που νοιώθεις γι’ αυτή?

Εάν είσαι γυναίκα, είμαι σίγουρος ότι αυτό το μήνυμα σ’ ενδιαφέρει...
Εάν είσαι άντρας, γνωρίζεις σίγουρα τουλάχιστον μια γυναίκα ΑΛΗΘΙΝΑ αξιόλογη για σένα, γι’ αυτό αφιέρωσε ένα λεπτό για να διαβάσεις αυτό το μήνυμα και κάνε ότι νομίζεις για να το πληροφορηθεί....

Ένας ωραίος μεσήληξ μπήκε σ’ ένα cafe και κάθισε. Προτού παραγγείλει, παρατήρησε ότι μια ομάδα νεαρών οι οποίοι έπιναν το ποτό τους σ’ ένα γειτονικό τραπέζι τον κοροϊδεύανε.
Είχε συναίσθηση ότι, για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, είχε καρφιτσωμένο στο πίσω μέρος του σακακιού του ένα ροζ φιόγκο...
Ο άντρας αδιαφόρησε λίγο, αλλά η η επιμονή των κοροϊδιών από τους γείτονές του άρχισαν να τον ενοχλούν. Κοίταξε στα μάτια επίμονα έναν από τους νεαρούς και με τον δείκτη του χεριού έδειξε το πίσω μέρος του σακακιού λέγοντας: «Αυτό;». Με την κίνησή του αυτή, όλη η παρέα των νεαρών ξέσπασε στα γέλια...
Ο νεαρός στον οποίο απευθύνθηκε η ερώτηση είπε :
-“Συγγνώμη, αλλά λέγαμε πόσο αστείος γίνεσαι με αυτόν τον μικρό φιόγκο στη ράχη του σακακιού σου.”
Με ένα ατάραχο βλέμμα, ο μεσήληξ έκανε ένα νεύμα προσκαλώντας τον νεαρό να έλθει να καθίσει στο τραπέζι του. Παρ’ όλο που ένοιωθε λίγο άβολα ο νεαρός πλησίασε και κάθισε στο τραπέζι. Ο μεσήληξ με μια ήρεμη φωνή του είπε:
-“Φοράω αυτό τον φιόγκο για να τραβήξω την προσοχή για τον καρκίνο του μαστού. Τον φοράω προς τιμή της μητέρας μου”.
-“Λυπάμαι πολύ, φίλε μου. Η μητέρα σας πέθανε από καρκίνο του μαστού;”
-“Όχι. Εκείνη είναι μια χαρά, τα στήθη της με γαλούχησαν όταν ήμουν μωρό, και ήσαν το καταφύγιό μου όταν φοβόμουν και όταν ένοιωθα μοναξιά στην παιδική μου ηλικία.”
-“Καταλαβαίνω είπε ο άλλος...”.
-“Φοράω αυτόν τον φιόγκο επίσης προς τιμή της γυναίκας μου, συνέχισε ο μεσήληξ”.
-“Και εκείνη είναι επίσης καλά;”
-“Βεβαίως, τα στήθη της υπήρξαν πηγή έρωτος για όλους. Μ’ αυτά ανέθρεψε την θαυμάσια κόρη μας, 23 ετών. Τους είμαι επίσης ευγνώμων για την υγεία τους”.
-“Βλέπω, και υποθέτω ότι φοράτε αυτό τον φιόγκο επίσης προς τιμή της κόρης σας”.
-“Όχι. Για την κόρη μου είναι πολύ αργά, πέθανε από καρκίνο του μαστού, προ μηνός... Φανταζόταν ότι ήταν πολύ νέα για να έχει καρκίνο, γι’ αυτό όταν παρατήρησε τυχαία μια σκληρία στον μαστό την αγνόησε. Σκέφθηκε ότι, καθώς αυτό δεν την ενοχλούσε και δεν είχε κανένα πόνο, δεν έπρεπε ν’ ασχοληθεί μ’ αυτό”.
Μουδιασμένος και ντροπιασμένος ο νεαρός του είπε:
-“Είμαι συντετριμμένος, κύριε”.
-“Αλλά φοράω αυτό τον φιόγκο στην μνήμη της κόρης μου με υπερηφάνεια, είπε ο μεσήληξ. Αυτό μου δίνει την ευκαιρία να μιλώ με άλλους ανθρώπους. Όταν το βράδυ θα γυρίσεις σπίτι σου μίλησε σχετικά με την γυναίκα σου, τις κόρες σου, τις φίλες σου...”
Ο νεαρός είχε σκύψει το κεφάλι.
-“Κράτα…”, πρόσθεσε ο μεσήληξ καθώς έψαξε και έβγαλε από την τσέπη του ένα ροζ μικρό φιόγκο και του τον έδωσε.
Ο άλλος τον πήρε, τον κοίταξε, σήκωσε το κεφάλι του και είπε:
-“Μπορείτε να με βοηθήσετε να τον καρφιτσώσω;”...

Καλλιτέχνης: Art Frahm.

THE WOMAN IS ART - Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ