Οι μεγάλες προσδοκίες...

07/02/2012 (38)

Κάρολος Ντίκενς (1812-1870)
200 χρόνια από την γέννησή του
Από τους μεγαλύτερους και πιο αγαπημένους κλασσικούς λογοτέχνες της Αγγλίας

Γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1812 στο Portsmouth, στην Αγγλία και ήταν το δεύτερο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας του John Huffan Dickens.
Η οικογένειά του δύσκολα τα έβγαζε πέρα, έτσι συχνά μετακομίζανε από το ένα μέρος στο άλλο, προκειμένου ο πατέρας να μπορέσει να βρει μια δουλειά.
Ο Ντίκενς, δε πήγε κανονικά στο σχολείο όμως αγαπούσε πολύ το διάβασμα και έτσι μελετούσε σπίτι ότι βιβλίο έπεφτε στα χέρια του. Λένε πως ένα από τα αγαπημένα του βιβλία στα παιδικά του χρόνια ήταν ο Δον Κιχώτης.
Ο πατέρας του, John Dickens, βρέθηκε αντιμέτωπος με πάρα πολλά χρέη, αποτέλεσμα των οποίων ήταν να φυλακιστεί στο Λονδίνο, στις φυλακές Μάρσαλσι. Μην έχοντας πού αλλού να πάει, ολόκληρη η οικογένεια εγκαθίσταται μαζί του στις φυλακές.
Ο μικρός Τσαρλς ήταν ο μόνος από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας ο οποίος ζούσε μόνος του σε ένα νοικιασμένο δωμάτιο και κέρδιζε το ψωμί του κολλώντας περιτυλίγματα σε δοχεία με μπογιά.
Ύστερα από τρεις μήνες, ο πατέρας αποφυλακίστηκε, κληρονομώντας παράλληλα κάποια χρήματα.
Ο Ντίκενς, πήγε αμέσως στο σχολείο, όμως δεν άργησε η στιγμή που θα τα παρατούσε μιας και έπρεπε να βοηθήσει για ακόμη μια φορά την οικογένειά του.
Έγινε γραφιάς σε ένα δικηγορικό γραφείο, όπου εκεί έμαθε πολλά "κακά" του Αγγλικού Νόμου, τα οποία συγκέντρωσε προσεκτικά στο μυαλό του και πολέμησε μετέπειτα γι’ αυτά (με μοναδικό όπλο τα μυθιστορήματά του, που συνέβαλλαν σε πολλές νομικές μεταρρυθμίσεις).
Αφήνοντας το δικηγορικό γραφείο ο Ντίκενς δοκίμασε την τύχη του και ως πρακτικογράφος στη Βουλή αλλά και ως ρεπόρτερ, όπου διέπρεψε για τα ρεπορτάζ του.
Παρ’ όλα αυτά, έτρεφε μεγάλη αγάπη για το γράψιμο και το ταλέντο του δεν άργησε να αναδειχτεί.
Έγινε δημοσιογράφος σε μια εφημερίδα, έγραφε σκίτσα από τη ζωή του Λονδίνου και αργότερα τα κυκλοφόρησε σε βιβλίο με τίτλο "Τα Σκίτσα του Μποζ" (1833), όπου και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.
Μεταξύ των ετών 1837 – 1870, δημοσιεύτηκαν και αγαπήθηκαν ιδιαίτερα, τα εξής μυθιστορήματα:
"Τα Μεταθανάτια Έργα της Λέσχης Πίκγουϊκ" (1836-1837), η ιστορία του μικρούλη "Όλιβερ Τουίστ" (1838-1839), ένα μυθιστόρημα μέσα από το οποίο ο Ντίκενς κατήγγειλε τις φρικτές συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα το 19ο αιώνα στη Βικτοριανή Αγγλία. Ο "Νίκολας Νίκλεμπι" ήρθε το 1838-1839, ένα βιβλίο σταθμός, αφού μέσω αυτού, ο συγγραφέας "ξεσκέπασε" το άθλιο σχολικό σύστημα που επικρατούσε τότε στο Γιορκσάιρ.
Στο "Παλαιοπωλείο" (1840-1841), μας διηγείται τη ζωή μιας ορφανής μικρούλας με τον παππού της, σε ένα παλαιοπωλείο.
Το 1841, κάνει την εμφάνισή του το ιστορικό μυθιστόρημα του συγγραφέα, "Μπάρναμπι Ρατζ", ενώ δύο χρόνια μετά (1843-1845), ακολουθούν "Τα Βιβλία των Χριστουγέννων", μια συλλογή από "Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες", αλλά και προσωπικές αναμνήσεις του Ντίκενς ("Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα", "Το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο", "Οι Καμπάνες" κ.α.).
Ο "Μάρτιν Τσάζλεγουϊτ" (1843-1844), αποτελεί το κωμικό αριστούργημα του Ντίκενς.
Στο βιβλίο "Ντόμπι και Υιός" (1846-1868), ένας πατέρας δείχνει όλη του την εύνοια και την αγάπη στο γιο του, παραμελώντας την κόρη του.
Στη βιογραφία του "Δαυίδ Κόπερφιλντ" (1849-1850), ο Ντίκενς βλέπει τον εαυτό του… ενώ μέσα από το "Έρημο Σπίτι" (1852-1853), ο συγγραφέας τα βάζει με το νομικό σύστημα της χώρας.
Το 1854 έρχονται τα "Δύσκολα Χρόνια" και δύο–τρία χρόνια μετά, "Η Μικρή Ντόριτ", μια ιστορία η οποία εξελίσσεται στις φυλακές Μάρσαλσι, εκεί όπου κρατούνταν ο πατέρας του συγγραφέα. Η "Ιστορία Δυο Πόλεων" (1859), μιλάει για τη Γαλλική επανάσταση μέσα από τον ήρωά του Ντίκενς, Σίντνεϊ Κάρτον.
Μέσα από τις "Μεγάλες Προσδοκίες" (1860-1861) θα διαβάσουμε για τη ζωή του μικρού ορφανού Πιπ, η οποία θα αλλάξει για πάντα, μετά από τη γνωριμία του με έναν κατάδικο.
Το τελευταίο μυθιστόρημα που πρόλαβε να ολοκληρώσει ο Ντίκενς είναι "Ο Κοινός μας Φίλος" (1864-1865), μια ιστορία μέσα από την οποία διακωμωδεί με μεγάλη επιτυχία, τους πλούσιους.
Πολλά από τα έργα του, μεταφέρθηκαν στα θέατρα του Λονδίνου. Και κάτι το οποίο δε γνωρίζαμε για το Ντίκενς, ήταν η μεγάλη αγάπη που είχε για την ηθοποιία. Είχε, μάλιστα, κι ένα θίασο και όποτε είχε χρόνο, έκανε περιοδείες σε επαρχίες της Αγγλίας.
Επίσης, λάτρευε να διαβάζει αποσπάσματα από τα έργα του, στους ανθρώπους.
Στις αρχές του Ιουνίου του 1870, στο Λονδίνο, καθώς διάβαζε αποσπάσματα έργων του στο κοινό, έπαθε συμφόρηση και την επόμενη μέρα πέθανε, ενώ δε πρόλαβε να τελειώσει το αστυνομικό μυθιστόρημα που έγραφε "Το Μυστήριο του Έντουϊν Ντρουντ" (1870).
Στην προσωπική του ζωή, ο συγγραφέας ήταν λίγο… άστατος..
Το 1836, παντρεύτηκε την κόρη ενός τραπεζίτη, αλλά ο γάμος τους δε κράτησε πολύ, καθώς ερωτεύτηκε την κόρη ενός συναδέλφου του, την οποία και παντρεύτηκε. Έζησαν μαζί 22 ολόκληρα χρόνια, έκαναν δέκα(!!) παιδιά και χώρισαν γιατί ερωτεύτηκε μια πολύ νεότερη κοπέλα, ηθοποιό στο επάγγελμα, την οποία και παντρεύτηκε επίσης…
Ο Ντίκενς, μέσα από τα βιβλία του, κατάφερε να διορθώσει πολλά κακά και αδικίες.
Αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο και συνεχίζει να τρυπώνει μέσα στις καρδιές μικρών και μεγάλων, με τον ίδιο ζήλο, μέχρι και σήμερα…

Πηγή: Εκδόσεις Λιβάνη & Wikipedia
http://www.allforwinter.com

THE WOMAN IS ART - Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ